Eriyen karların müjdelediği baharlar hatırlıyorum
Usul usul ısıtan güneşin artan aydınlığını
Tomurcukların çıtırtısını duyabildiğim günleri
Kavak ağaçlarından yağan karda üşüdüğüm
Kiraz çiçeklerinden taklar altında muzaffer yürüdüğüm
Hanımeli ve ıhlamur kokuları içinde denizkızlarıyla yüzdüğüm
Prensesler için papatyalardan taçlar ördüğüm
Hayalden hayale koşmaktan soluksuz kaldığım günleri
Sonra yaz gelir hep ve hepsi solar
Başlayan bitecektir
Açan solacaktır
Her nefis ölümü tadacaktır
Gerçeklik hayale galebe çalacaktır
Bunca kıştan sonra bilmeliydin bunu
Bilip kabullenmeliydin
Günü gelince her kar tanesinin eriyeceğini
Artık son durak burası
Umalım ki gönlünün kiri yıkanmış olsun
Başlayan bitecek biliyorum
Doğan ölecek
Solacak her çiçek biliyorum
O kadar içimdeydi ki her şey
O kadar derinde ve o kadar ben
Büyümek öldürmek demekti ya beni ya taşrayı
Denedim olmadı